بمناسبت سالگرد تأسیس کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران

کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران در بیست و ششم بهمن ماه سال 1357، در اوج شور ملی و انقلابی مردم ترکمن بنیانگذاری شده و به اعتبار پشتوانه عظیم توده ای و اهداف روشن، مترقی و مردمی خود، در کوتاهترین زمان به سازمان سراسری ترکمنستان ایران فرا روئیده و توانست نقشی بی نظیر در چند دهه اخیر در زندگی و مبارزه ملت ترکمن ایفا نماید.
تحت رهبری کانون، حتی مردم دور افتاده ترین مناطق ترکمنستان ایران به زندگی فعال سیاسی برانگیخته شده و تمامی مردم در جهت تعیین سرنوشت خود بطور مستقلانه بپا خاسته و به دستاوردهایی نایل آمدند که مبارزات این ملت را از سایر نقاط ایران برجسته تر نمود. در طول فعالیت علنی کانون، مردم ترکمن در تشکلهایی چون شوراها، اتحادیه های سراسری روستائی، تعاونیها، کانونهای زنان، معلمین، مهندسین و سندیکاههای کارگری و صیادی و ... سازماندهی یافتند که تا آنموقع در تاریخ این ملت سابقه نداشته و بیاری این تشکل انسجام یافته خود، توانست به مقابله با پایمال کنندگان حقوق ملی و غاصبان سرزمین خود که از حمایت همه جانبه حاکمیت شوونیستی – مذهبی ایران برخوردار بودند، برخیزد و به دستاوردهای غرور انگیزی نایل بیاید.
رژیم قرون وسطایی خمینی که از بدو تشکیل کانون، با تحمیل جنگی تمام عیار در شهرستان گنبد بر ملت ترکمن، قصد نابودی آن و سرکوبی خونین مردم را داشت، با مقاومت قهرمانانه ملت ترکمن، تحت رهبری سازمان رزمنده آن یعنی کانون فرهنگی – سیاسی، ناگزیر به عقب نشینی گردید. بدنبال این پیروزی بود که کانون و ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا، حاکمیت خودمختار شورائی ملت ترکمن را اعمال کردند. این حاکمیت انقلابی با جهت گیری مردمی خود نه تنها مایه افتخار مبارزان ترکمن است، بلکه مایه سرافرازی همه نیروهای مترقی و ملی مبارزان راه سعادت مردم ایران است.
اما، رژیم شوونیستی – مذهبی خمینی، بنابه سرشت ضد مردمی خود، نمیتوانست چنین حاکمیتی را بویژه با رهبری جریانی لائیک در منطقه تحمل نماید. از اینرو بعد از توطئه های فراوان علیه این حاکمیت، جنگ دوم خود را بر ملت ترکمن تحمیل و با سرکوب خونین به عمر کوتاه حاکمیت شورائی ملت ترکمن پایان داد. رژیم ملت کش خمینی، اینبار نیز دست خود را بخون پاکترین فرزندان ملت ترکمن آغشته کرد و رهبران ملی چون توماج، مختوم، واحدی و جرجانی که ناجوانمردانه توسط دژخیمان خمینی قبل از آغاز جنگ دوم، ربوده شده بودند کاملاً رذیلانه ترور شدند. آنها تا آخرین لحظه حیات افتخار آمیز خود از مقاومت قهرمانانه باز نایستادند و از حیثیت و شرف انسانی خود و ملت خویش و سازمان سیاسی آن دفاع نمودند.
اما، جلادان خمینی علیرغم تحمیل دو جنگ به ملت ترکمن و ترور رهبران ملی آن، هرگز نتوانستند صدای رسای فرزندان این ملت را خفه ساخته و ملت ترکمن را به اسارت بکشند. مقاومت حماسی ده ها تن از اعضای کانون فرهنگی – سیاسی و اعضای شوراها که در پی پیگرد و شکار مبارزین توسط شکارچیان انسان این رژیم بعد از جنگ تحمیلی دوم در منطقه بدام آنها افتادند، مؤید این امر بود. این مردان بزرگ تاریخ ملت ما، با سری افراشته پای در میدان نبرد نهادند و تا لحظه اعدام از آرمان ملت خویش و سازمان رزمنده آن، کانون فرهنگی – سیاسی، قهرمانانه دفاع کردند و امروزه خاطره این فرزندان کبیر ملت ما، الهام بخش روزهای سخت نبرد آینده است.
اهداف، خط مشی و ساختار تشکیلاتی کانون :
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران، سازمان ملی دمکراتیک ملت ترکمن است که همگام با نیروهای ملی، دمکرات و ترقیخواه و انقلابی میهن مان برای تأمین دمکراسی همه جانبه و برقراری حکومتی دمکراتیک و فدراتیو در
ایران جهت کسب حق تعیین سرنوشت ملت خود و سایر ملتها و اقوام تحت ستم ایران مبارزه میکند.
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن، معتقد استکه ایران واحدی است جغرافیایی که ملتهای فارس، آذری، کرد، عرب، بلوچ و ترکمن بهمراه اقوامی دیگر با فرهنگ، زبان، مذاهب مختلف و با سرزمین و تاریخ خاص خود، آنرا تشکیل میدهند. اما، بی عدالتی و تبعیض ملی و اعمال ستم ملی به خشنترین شکل آن از طرف حکومتهای مرکزی وقت به نیابت از طرف ملت حاکم بر این ملتها و اقوام و بکارگیری سیاست دفع این ملتها بجای سیاست جذب آنها، در این کشور، از تبدیل این واحد جغرافیائی به واحدی ملی با عضویت داوطلبانه شهروندان برابر حقوق و آزاد جلوگیری کرده است. دولتهای شوونیست وقت در ایران در شکل سلطنت و مذهب، ظاهراً بنام حفظ تمامیت ارضی، اما در اصل بعنوان سوق دهندگان اینکشور به پرتگاه تجزیه، مانع اصلی این همگرائی ملی بوده اند. از سوی دیگر، ملتها و اقوام تحت ستم نیز در ایران، هیچگاه به اتحادهای اجباری و نابرابرانه و به سیاست استحاله خود در ملت حاکم، تن در نداده و هیچ حکومتی در ایران نتوانسته است بدون متوقف ساختن ستم ملی و بدون شناسایی حق برابرانه ملتها و اقوام تحت ستم با ملت حاکم، گریبان خود را از مسئله ملی و تنشهای اجتماعی و سیاسی ناشی از آن برهاند.
تداوم دور تسلسل بحران ملی در ایران، بهمراه تأثیر مستقیم رویدادهای پر شتاب خارجی در کنار مرزهای ایران، چون فروپاشی شوروی سابق و شکل گیری کشورهایی مستقل که نیمی از سرزمین و جمعیت آنها در درون واحد جغرافیائی ایران واقع شده است و گشایش چشم انداز احقاق حقوق ملی ملتهای تحت ستم بدنبال حمله نیروهای ائتلاف تحت رهبری سازمان ملل به افغانستان و آمریکا و متحدان آن به عراق و حرکت دولت ترکیه برای حل مسئله فرهنگی کردها در اینکشور، ایران در بحرانیترین وضعیت در طول تاریخ خود قرار داده است.
تنها راه برون رفت از این بحران ملی بی سابقه که هر روز هر چه بشتر ایران را بسوی پرتگاه فرو پاشی و تغییر جغرافیای سیاسی این واحد جغرافیائی میکشاند، نه تداوم سیاستهای شوونیستی، تحت شعار " حفظ تمامیت ارضی" و نه مقابله سرکوبگرانه با خواست اتحاد برابرانه ملتها و اقوام تحت ستم با پوشش عوامفریبانه " مبارزه با تجزیه طلبی"، بلکه رفع ستم ملی، شکستن تمرکزگرائی و پیشبرد سیاست تشکل برابرانه آنها در چارچوب یک سیستم فدراتیو و دمکراتیک با خاتمه دادن به حیات رژیم اسلامی، بعنوان اولین مانع در راه اتحاد برابرانه این ملتها و بانی و موجد این بحران ملی در ایران است. امروز، ایران برای بقای خود طالب نیروهایی استکه سرچشمه همبستگی و همگرائی ملی را نه در همگون سازی اجباری، بلکه در پذیرش و برسمیت شناختن تنوع ها بیابد.
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن، برای حل قطعی مسئله ملی در ایران، بنوبه خود معتقد به اصول زیر بوده و برای دستیابی و تحقق آن مبارزه میکند.
- اصل برابری و استقلال ملل، صرفنظر از وسعت سرزمین و تعداد جمعیت آنها.
- اصل برخورداری تمامی ملل از حق تعیین سرنوشت خویش بنابه طبیعت خود.
- اصل امحای هرگونه مظاهر تمرکز گرائی و ساختار حکومتی انقیاد ملتها و برقراری ساختاری فدراتیو با مشارکت برابر حقوق تمامی ملتها در ایران.
- اصل امحای تمامی مظاهر نابرابری ملی موجود در کشور.
در عرصه سیاست خارجی، کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران، از مبارزات دمکراتیک، جنبش صلح و از مبارزات کلیه طبقات و اقشاری که در سراسر جهان برای احقاق حقوق حقه خود و بخاطر پیشرفت اجتماعی مبارزه میکنند و از جنبشهای رهایی بخش کلیه ملتها علیه نیروهای سلطه گر و رژیمهای تمرکز گرا و شوونیست، پشتیبانی میکند.
کانون فرهنگی – سیاسی، در مناسبات جهانی، خواهان هر چه بیشتر عادی شدن مناسبات بین المللی و جاری شدن موازین اخلاقی و تثبیت ارزشهای انسانی و زدایش هر گونه جنگ و خونریزی از حیلت بشریت و چاره جوئی دسته جمعی و مؤثر برای حل حادترین مسایل و مشکلات انسانها در جهت بقاء تمدن و تبدیل آرمانهای انسانی به هدف هرگونه تحول اجتماعی و سیاسی میباشد.
کانون، از اقدامات تمامی دولتهای دمکراتیک در جهان که برای مهار تروریسم در هر شکل و نوع آن، بعنوان پدیده ای جنایتکارانه و ضد بشری و از تلاش آنها برای گسترش و رشد دمکراسی در جهان و از هر گونه مساعی برای کاهش
یا لغو بدهیهای کشورهای موسوم به جهان سوم و ریشه کنی فقر و بیسوادی و نجات طبیعت و از کاهش تمایزات عمیق بین شمال و جنوب، کاملاً حمایت و در تعمیق و گسترش این تلاشها کمال همکاری را مبذول خواهد کرد.
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران، معتقد استکه عملکرد و نقش سازمان ملل متحد، بعنوان نهادی مستقل و تنها مرجع قانونی و حقوق بین المللی، تاکنون فارغ از تناسب نیروها در سطح جهانی نبوده و به همین دلیل نیز این سازمان، تاکنون نتوانسته است به جایگاه واقعی خود در عرصه بین المللی دست یابد. این سازمان، ضمن تغییر ساختار قدیمی و کهنه خود که مولود شرایط بعد از جنگ جهانی دوم و مربوط به دوران چنگ سرد است، اهرمهایی جهت اجرای مصوبات و تصمیمات خود بطور کاملاً مستقلانه از دولتها در اختیار داشته و عرصه های فعالیت آن نیز باید گسترش یابد. ساختار شورای امنیت این سازمان با توجه به شرایط کنونی جهان، طوری باید تغییر یابد که تمامی کشورهای عضو، این شورا و این سازمان را نماینده واقعی خویش و خود را مقید به اجرای تمامی مصوبات آن بدانند.
اصول ناظر بر تشکیلات کانون :
کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن ایران، بعنوان تشکیلاتی غیر ایدئولوژیک و لائیک، بر اساس تشکل داوطلبانه عناصر پیشرو، آگاه و مترقی ترکمنستان ایران که برنامه و اساسنامه آنرا بصورت کلی می پذیرند تشکیل شده است. کانون، بعنوان پیگیرترین و صادقترین عناصر، مدافع استقلال و حاکمیت ملی ملت ترکمن بر سرزمین خود، مدافع منافع عمومی کشور و مبلغ پیگیر تفاهم ملی در بین تمامی ملتها و اقوام، ادیان و مذاهب گوناگون در ایران میباشد. بنابراین کانون فرهنگی – سیاسی، عضو فعال و لاینفک جنبش ضد استبدادی و آزادی خواهانه مردم ایران بوده و اعضاء و هوادارن خود را با روحیه مبارزه پیگیر و قاطع علیه هرگونه مظاهر شوونیسم و ناسیونالیسم ارتجاعی تربیت می نماید.
در تشکیلات کانون فرهنگی – سیاسی، دمکراتیکترین موازین سازمانی حکمفرما بوده و ساختمان تشکیلاتی آن بر اصل اساسی، " تنوع در افکار – وحدت در عمل"، استوار شده است. بر اساس همین اصل در حیات درونی تشکیلات کانون، دیکتاتوری اکثریت بر اقلیت غیر قابل پذیرش و تحمیل اجرای تصامیم اکثریت بر اقلیت محکوم و اقلیت نظری از حق تشکیل فراکسیون خود در درون تشکیلات کانون برخوردار بوده و جهت ترویج و تبلیغ نظرات خود و برای انتخاب کردن و انتخاب شدن به تمامی ارگانهای رهبری کانون، دارای حقوق کامل و غیر قابل تفسیر میباشد. زیرا، کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن معتقد استکه تنها بر اساس مدارج عالی تشکل و سازماندهی و رعایت اصل رهبری جمعی و بکار بستن روشهای دمکراتیک در حیات درونی تشکیلات و با وحدت در فعالیت عملی میتوان ملتی را در جهت نیل به اهداف دمکراتیک و آزادیخواهانه خود رهنمون ساخت.

کانون فرهنگی – سیاسی خلق ترکمن1384-11-20